İşyerinde artık stres seviyesi dayanılacak gibi değil. Resmen stresten vucudum arıza vermeye başlıyor. Her gün ya bir yerim tutuluyor, ya mideme agrılar giriyor :(
En cok da neye uzuluyorum biliyor musun oglum, aksam eve geliyorum, biraz oyun, kitap, yemek ve banyo, uyku hazırlıgı derken sana o kadar arastırıp buldugum yeni aktivitelerden hicbirini yapamıyorum :( . Bu nereye kadar gidecek, benim bu iş stresim beni daha kaç sene götürecek bilmiyorum, bir global kriz oldu, birileri gene dunyanin dengesini bozdu, olan bize oluyor :(
Neyse ki hayatimda sen varsin, baban var, ailem, sevdiklerim var da ayakta duruyoruz. Herkes saglıklı gerisi de bos zaten. Bu cümleyi gün içinde daha çok kurmam gerek galiba kendime...
Sakın moralinizi bozup vicdan azabı çekmeyin. kaliteli iki saat geçirmek inanın ki tüm gün evde olup ama ev işleri ile uğraşmaktan çok daha iyi. Minik oğluş eminim ki ileride anneciği ile gurur duyacak.
YanıtlaSilÇalışan bir annenin çocuğu olarak bunu söyleyebilirim:)
Ayrıca bıraktığınız yoruma bayıldım:) Böyle bir durum bekliyordum:)sevgilerimle:)
Teşekkürler Pino, çalışan anneler hep böyle gelgitlei yaşıyor malesef.
YanıtlaSilBu arada yaptığım yorumda ciddiydim, gerçekten çok zorlandım farkı bulana kadar :)