Çocuğum Yemek Yemiyor

Oğlum yemek yemiyor
Yok valla da yemiyor, billa da yemiyor
Ne zamanki ek besinlere geçtik, beni bilen bilir, bundan şikayetçiyim
Bizimki 8 aylıkken emmeyi bıraktı ve o zamandan beri en büyük derdim bu
Oğlum için gitmediğim pedagog, kendim için de gitmediğim psikiyatr kalmadı
En büyük hayalim oturup kendi kendine yiyen bir çocuk
Çok şey mi istiyorum, bana göre değil, ama yemiyor işte.

Son zamanlarda özellikle bu noktaya iyice takıldım
Acaba ben çalışıyorum diye beni cezalandırmaya mı çalışıyor diye düşünüyorum
Yiyorum yani kendi kendimi
Her gün yemek saatlerine büyük bir stresle yaklaşıyorum.
Şubat 15- Mart 15 ısrar etmiyorum, yemezsa tabağı önünden kaldırıyorum hop bunun sonucunda 1 kg kayıp.
Tekrar kendimi yemeye başlıyorum.

Derken geçen hafta karşıma bir kitap çıktı
Daha doğrusu yine nette dolanırken araştırırken bloglardan birinde gördüm
Çocuğum Yemek Yemiyor, Carlos Gonzales

Çocuğu yemeyen her anneye tavsiye ediyorum.
Hatta henüz hamile veya daha sadece anne sütü emme dönemindeki çocukların annelerine bile

Peki, bu kitaptan sonra oğlum yemeye başladı mı?
Hayır henüz değil
Başlayacak mı, inanın onu da bilmiyorum
Ama artık ben her akşam yemeğinden sonra odaya saklanıp ağlamıyorum
Yemek saatleri hem benim için hem Doruk için stres anları değil artık
En azından okuldan geldiği an bakıcımızı arayıp, 'Oku bakayım irtibat defterinde ne yemiş' diye sormuyorum

Okursanız belki sizler için de bu dönem daha az sancılı geçebilir

DORUK 5 YAŞINDA

Doruk 4 Yaşında

Artık oğlum 4 yaşında ...
Her sabah keyifli keyifli okuluna giden kuzu oldu...
Nasıl bu kadar çabuk büyüdü, 4 sene nasıl geçti inanın yakalayamadım
Hep diyorlardı, inanmıyordum
Dünya tatlısı bir şey oldu
Her günkü sohbetler, sürekli boğuşmalar, kakarakikiriler
Tadından yenmez birşey oldu
Bakmaya doyamıyorum artık ona

Canım oğlum, umarım hep böyle huzurlu, mutlu, gülen bir insan olarak devam edersin hayatına
Umarım hastalıklar, kötülükler hiç uğramaz yanına