Dorukcum, dogumgunune artık 1 aydan az süre kaldı ve ben iyice paniklemeye başladım.
Dün akşam ananenle konuşuyordum, daha dün gibi hatırlıyorum, lohusa depresyonlarımı
Sen kucağımda ağlarsın, ben sen ağlıyorsun diye ağlarım.
Annem, bana 'Senin o zaman bize çektirdiklerin az değildi, kocana, kardeşlerine, bana şükret ki, senin o haline dayanabildik' diyor.

Ama ilk günler zordu, millet neler yaşıyor, ben bu kadarcık şey yapmışım cok mu :) Neyse, dediğim gibi 2 seneye yakın bir süredir bizlesin ve ben sana dogumgununde neler yapabilirim diye arastırırken burayı buldum. Bakalım ben neler yapacagım. Ama kıs cocugusun ben oglum, soyle acık havadaki gibi cok keyifli partiler yapamıyorum ki sana.