23 Nisan'da biz

23 Nisan'da Özlem'lere gittik. Doruk'a bir gece önceden anlatmıştım, yarın Azra ve Ataberk'e gideceğiz, onlarla oynacaksın diye, bu sayede sabah giyinme bizim için bir eziyet olmadı neyse ki, arkadaşlarına gideceğiz diye bir heves giyindi.
İlk önce kahvaltı faslımız vardı, gerçi kahvaltıda ciddi bir kaza yaşadık :( Doruk evde hep koltuk tepelerinde, alıştı artık, hiç peşi sıra dolaşmam, Özlem'lerde de aynısını yapınca içim rahat oturdum kahvaltı masasına, sen misin oturan, Doruk yabancı ev olunca bir ara dengesini sağlayamadı ve bir anda dengesini kaybedip, pufun üstünde sırtüstü düştü, ortadaki sehpanının ortasına kafasının arkası çarparak...
Nasıl fırladım bilmiyorum, Süha kıpırdayamadı bile, buz kesti. Doruk çığlık çığlığa, kafasını elledim, birden davul gibi, dokundurmuyor, saçlarını çekip bakmaya çalışıyorum, yarıldı sandım, elimde hafif bir ıslaklık... Özlem hemen buz getirdi, mümkün değil dokundurmuyor, ama ağlamaktan katılacak nerdeyse. Neyse ki yarılmamış, ama elim ayağım buz kesti, o kucağımda ağlıyor, biz onu avutmaya çalışıyoruz, Kenan hemen Lasonil getirdi, 10-15 dk sürdü sakinleşmesi. Kucağımda oturdu epey bir süre, su vereyim diyorum içmiyor. Neyse ki sonra sakinledi. Ama aklına geldikçe elini kafasına sürüp, 'Anne ben ağlıyorum' diye diye ağladı.
Ama acısı azalınca tekrar başladı arkadaşlarıyla oyuna. Tabii bizim hepimizin ödü koptu, Özlem kahroldu, neden sehpayı kenara çekmedim diye, ama benim bile aklıma gelmemişti ki, alışık nasılsa diye.
Neyse ki çocuk işte, başladılar sonra oynamaya, ama oyundan önce 3 yavru elbirliğiyle önce Özlem'e yardımcı olmak için temizliğe giriştiler :)



Daha sonra Kenan amcasıyla lego yaptılar, neyse ki, üst üste dizmede falan problam yaşamadı, korktum çünkü, birşey olursa diye...


Biraz arabalarla oynadılar...


Biraz kutu kutu pense oyunu...


Ardından biraz da bahçe keyfi...


Derken hepsinin uykusu geldi... Biz de misafirliğin makbulu kısasıdır diyerek kalktık, ama hep kafasını vurdugundan, hem de bugün 23 Nisan Çocuk bayramı, yavruya hediye almadan dönülmez diyerek, hem de Montessori grubunda oyuncak arkadaşımız Ada'ya hediyesini almak üzere Mohini'ye yollandık, Doruk arabada uyudu, uykusu bitene kadar bekledik arabada. Mohini ağzına kadar doluydu, biraz dolandık, sonra Kindroo'da 1 saate yakın oynadı. Ama ben dengesinde sorun olabilir diye korkumdan sürekli peşinden dolanıp rahat bırakmadım çocuğu. Gerçi o da korkmuş anladığım kadarıyla, sürekli elini bana uzatıyordu her hareketinde :(



Orada oyuncak da bulamadık, hem kalabalıktan, hem de çoğunun ya aynısı, ya da benzeri evde olduğundan. Sonra aklıma geldi ki, oyuncak arkadaşımızın hediyesi bize gelmişti bugün, biz dısarda olunca güvenlik teslim almıştı :) Eve gidince ben güvenlikten hediyeyi aldım, biizm sıpa, güzel güzel hediyesini açtı, gerçi sonrasındaki olay pek güzel güzel devam etmedi. Nedense Doruk babasının ve benim gözümün içine baka baka, oyun hamurlarını yiyor hala. Tadı iğrenc, yenecekle, yenmeyecek seyi de cok güzel ayırmasına ragmen, nedenini çözemedğim bir sebeple yeme numarası yapıyor bize :( Böyle olunca oyuncak ancak yanında ben veya babası varken oynamak üzere, dolabın üstüne kaldırıldı. Çok güzel, palyacolu bir oyuncak, Playdooh'un, fotoları en kısa sürede burada olacak. Tekrar teşekkürler Seher :)

İşte biizm 23 Nisan aktivitelerimiz böyleydi :) Biraz gözyaşı, bolca keyif ...