Doruk büyüdükçe daha da hırçınlasıyor.
Dün tavan yaptı, ben bile bu kadarını görmemiştim daha önce.
Doruk hiçbir seyini paylasmaz.
Bu yaş cocuklarında bu normaldir, tamam diyorum, ama Doruk paylasmamak icin aglamak yerine, dövmeye başlamış artık.
Dün Özlem'ler geldi bize.
Ve Doruk, Ataberk neye elini uzatsa, bir hışım koşarak cocugun elinden aldı, ve alırken de ciddi ciddi hırpaladı.
Ataberk neye ugradıgını sasırdı, sonra da kuzu, Doruk aglıyor, daha cok uzulmesin diye, ona geri verdi oyuncagını.
Doruk, Ataberk'e vurdukca, simdiye kadar hic yapmadıgım bir sey olan odasına gondermeyi denedim, yatagına koydum, ayıbını da biliyor, oturup agladı kendi kendine yatagında.
Ama dun burnumuzdan geldi...
Doktorumuz 36 aydan sonra hersey degisecek, tanıyamacaksınız diyor, ama bilmiyorum ki, acaba birseyleri mi yanlıs yaptık biz ?!?!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Biz de muzdaribiz bu konudan. Nereden nasıl öğrendi henüz keşfedemedik ama eşyalarını eline alıp "menim, menim" demeye başladı. Özellikle de ortamda bir çocuk varsa ve onun eşyalarına dokunmaya çalışıyorsa. İnanıyoruz ki geçecek bunlar. Öğrenecek bir biçimde paylaşmayı... İşe gittiğimiz için duyduğumuz suçluluğu onları oyuncaklara boğarak gidermeye çalışıyoruz. Belki bununla ilgilidir diye düşünüyorum ben
YanıtlaSilSevgiler
Umur & Ada
Hayır öğrenmeli gerekiyorsa dayağını bile yemesi lazım yoksa ilerde çok sorun yaşarsınız neslihan, anlatmalarından sürekli herkez tarafından pohpohlanan bir çocuk olarak görüyorum dorukcuğumu canberk'de çok istediği yapılan bir çocuk ama yinede ipler her zaman ve heryerde elimde..
YanıtlaSilApsuwa,
YanıtlaSilDogru mu anladım, Doruk'un dayak yemesi mi, yoksa benim Doruk'a dayak atmam mı...
Ama eger benim Doruk'a dayak atmamsa, ben dayaga karsıyım...
Sonucta bu ay cocukları icin dogal bir davranıs
Ama ben simdi oglum baskalarını dovuyor diye, ona doversem bu mesaj onun kafasını daha da karıstırır...
Ben dovemiyorum, ama sen dovuyorsun?!?!?
Bir de bunu gectim, benden daha zayıf birini dovmek, ıhhh ıhhh bu uymaz iste.
Elifada,
Bu yas cocuklarında normal deniyor, en son pedagoga da sormustum, o da kendi oyuncaklarını baskasına verdiginde geri gelecegini bilmezi, verdi mi sonsuza kadar oteki cocugun olacagını sandıgından vermek istemez demişti. Ama etrafımda bu yaslarda bir suru cocuk var, hicbirinse tepki Doruk'unki falan fazla degil. Benim bu tepkiyi makul hale dondurme konsunda sorunum var. İşte burada yanlış bir seyler yapmış olabilirim. Tepkisini, vurma, itme kakma degil de, ne bileyim baska sekilde vermesi icin calısmalıyım :)
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilAslında " dayak " konuşulması kadar yazması bile kötü bir ifade benim bahsettiğim de evire çevire değil zaten:) fakat onlar bizi yönetmemeli bunun farkına varılmışsa zaten bu dönemden sonra cezalarda işe yaramayacaktır.Söylediklerimi sakın yanlış anlama ben doruğu da senide çok seviyorum sadece kendi düşüncelerimi ve uyguladığımı söyleme gereği duydum bazen herşey kitaplarda yazıldığı gibi olağan ilerlemiyor.. ben olaylara kendi annelik içgüdülerimle yaklaşınca daha verimli dönüşler alıyorum daha çok bunu belirtmek istedim...
YanıtlaSilNeslihancığım,
YanıtlaSilBu aylardaki çocuklarda en belirgin özellik şu kesin sende okumuşsundur!"Bu benim oyuncağım ama senin oyuncağında benim"
Ben merkezcilik 3 yaş hadi bilemedin 4.yaşın sonunda bitecek.Biraz daha sabırlı olman gerekiyor.Biliyorum suçluluk duyuyor olabilirsin nerede yanlış yaptığını sorgulayabilirsin!ama inan kendini sorgulamaya gerek yok!
Benim naçizane fikrim sinirli olduğunda dikkatini başka yöne çevirmen en iyisi.biliyorsun bunu hep konuşuyoruz.sen bence okuduğun kitapları tekrar et ve olumlu bak arkadaşım.vee sakın üstüne gitme...
Doruğu ve seni çok öpüyorum...
Arkadaşlar benim bu konudaki gözlemim şu kardeş olması paylaşma konusunda pratiğin çok olmasını sağlıyor. Yani bir çocuk günde en az 10 kere oyuncak kapışması yapıp annesinden sabırla aynı mesajı alırsa, kendi iç kontrolünü yapabildiği oranda birşeyler çocuğa göre farklı zamanlarda değişiyor yani kardeş dışında çokça paylaşımın olacağı yuva gibi ortamlarda da benzer alışkanlık kazanılabilir.
YanıtlaSilapsuwa dayak konusunda da neslihana katılıyorum çocuk konuşma stilini bile rol model aldığı ebeveynine göre biçimliyor. Sen öfkeni kontrol edemezsen çocuktan etmesini nasıl beklersin ki. Ben mola vermeyi kullanan bir anne oldum artık o bile bazen rahatsız ediyor ama ayıramıyorum yeri geliyor ikisini. Çocuğu korkutup o an için engelleyebilirsin fakat sonrası çok daha başka problemler yaşarsın. Sabırla anlatınca her çocuğun süresi başkaca olsa da iç kontrolünü sağlıyor tabi ki mizacı oranında. Kendi arkadaşlıklarımızı düşünelim bazılarımızın malı kıymetlidir bazısı hiç kıymetini bilmez. Bazısı derin duygularla bağlıdır geçmişine ait nesnelere hep saklar, bazısı dağıtır. Bizimkiler birbirinin tam zıttı mesela ben şimdiden görebiliyorum Azranın malı çok kıymetli olacak Ataberk'in ise tam tersi. Yani paylaşan çocuk olacak diye bir şart da olmamalı bence.
E hali ile arkadaşlarını, oynamak istediklerini de kendi mizaç özelliklerini taşıyanlar arasından seçecekler.
Kıssadan hisse biz boşuna üzüyoruz kendimizi arkadaşım.
Neslihancım; bende Mert le yaşadım aynı olayı ama şimdi ona tercih yaptırıyorum. bu oyuncağınımı vermek istersin diğerini mi, diye. o zaman daha az sevdiğini tercih ediyor. Ayrıca başkasının oyuncağı ile oynarkende mutlaka bu oyuncak arkadaşının, sana oynaman için veriyor, teşekkür etmen gerekiyor, diyorum. Şimdi bu kadar kolay anlattığına bakma, çok uğraştım:). Dövme olayınıda bıkmadan konuşman gerektiğini düşünüyorum. Birde kimsenin onunla oynamayacağı gibi sözler söylersen, zamanla tepki vermeye başlıyor. Tek söyleyeceğim; sabır arkadaşım...
YanıtlaSilSinem
Sinemcim, bak seninki iyi moral oldu, Mert 1 ay büyük ya Doruk'tan belki biz de 1 aya çözeriz :)
YanıtlaSilÖzlemcim, evet Doruk'ta malı kıymetli diyeceğim ama, tam tersine, evde oyuncaklarına karşı oldukca hasin olabiliyor bazen.
Tubacım, sen de sagol, valla aslında hepiniz sagolun. Biliyorum, bu yasta paylasmama normal, ama bizimkisinin siddet uyguluyor olmasına canım sıkılıyor sadece.
Artık sizlerin de dedigi gibi, belki de daha fazla konusarak, evde daha fazla orneklerle cozecegiz bir sekilde herhalde :)