Yine geldi heyheylerim...

Doruk 3.5 yasinda oldu...
Ve bende yine telas basladi, bu cocugun buyudugunu goremiyorum diye...
Surekli ya is seyahati, ya yurtdisindan birilerini agirlayip duruyoruz...
Agzimla kus tutsam yaranamayacagim bir iste calisiyorum
Oysa isimi cok seviyorum, ama olmuyor iste, bir seyler koptu
Aklimda sabahtan aksama, ne yapsam da hem para kazanabilsem, hem de ogluma, kendime biraz zaman ayirabilsem derdi...
Para derken, su ankinin yarisina raziyim, o kadar yani...
Ama o kendine deli gibi guvenen ben, olay yeni bir is oldugunda cekingenlesiyorum iyice
Oysa bu iste calistigim surece, 2. cocugu isteyip istemedigimi bile dusunemiyorum ki...
Cunku bu iste, 2. cocuk yapmak mumkun degil...
Onu da baskalarinin buyutmesini istemiyorum, bu sefer daha cok yaninda olayim isterim...
Babasını annesi sanmasin, benim anne oldugumu bilsin istiyorum...
Istiyorum da istiyorum iste...