Terrible 2

Eveeettt evet hatırlıyorum, ben okumustum o kitabı ve inanmıştım.
'2 yaşında çocuğunuzu büyütürken' di adı.
Kitap diyordu ki, 'aslında bu Muhtesem 2' diyordu.
Doruk'un nispeten sakin bir çocuk olmasından dolayı, hafif atlatıyorum diye düşünüyordum.
Meğerse, o yaptıkları sadece sinyalleriymiş.
2 gündür iyice cozutmuştu, dün işin cılkı çıktı.
Akşam işten geldiğimde bakıcısından parktan teslim aldım.
Dışarda her zaman mutlu çocuk, beraber oynadığı arkadaşı kovasını-kuregini evinde götürmek isteyince olay çıkardı.
'Hadi oğlum eve gidelim, evde ağla' deyince sustu, ve 15 dk boyunca yerde oturdu, gözlerini bana dikip.
Sonrasında hiçbir şey olmamış gibi 'Anne ben eve gidiyorum' dedi, arkasına bile bakmadan..
Eve girince 6-7 çeşit yemek önerimi reddetti yine (zaten benden zor yer, bir de bu krizlerde hiçbir şey yemiyor) neyse akşam yemese dünyann sonu değil diye 'Yeme' diyerek kaldırdım herşeyi.
Evin her noktasında ağladı sonra...
'Anne top oyna'
'Anne top oynama'
'Anne onu yap'
'Ihh ıh onu yapma'
Ama en büyük sorun yatma zamanında başladı.
Diş fırçalamada nispeten ufak çapta olan olay, bezini değiştirip, pijama giymede tavan noktasına ulaştı.
Pijama giymeyecegim ve bez bağlatmayacagım diye olay cıkarınca, sadece üstte body'si ile kaldı, bu arada body'nin cıtcıtları acık, hava alıyor.
Bezden cıkmak istiyor, ama nasıl yapacagın bilmiyor ?!?!
Ben de bilmiyorum işin kötüsü.
Geçen pazartesi bakıcısı giydiremiyorum, dediginde bırak biraz, gelir sonra demiştim.
Ayıptır söylemesi, yatak odamın önündeki kitapliginin onune kakasını yapmış, çiş değil, direk kakasını yapmıştı ?!?!?
Dün gece kendi yatagında uyumadı. Kac tane masal anlattıysam da olmadı, hem de nasıl ağlamak ben masalı bitiriyorum diye.
Mecbur aldım bizim yatagımıza, anne-ogul yattık, ama hala aglıyor...
Sonunda ben de başladım ağlamaya...
Süha geldi, üçümüz yattık, nihayet sakinledik ikimiz de.
Sonra o uyuyakaldı nihayet ama saat 22:00 olmuştu.
İyice dalsın diye bizim yatakta bıraktım, üstünü giydirmeden, örttüm üşümesin diye.
Saat 23'te girdim, bezini bagladım, pijamasını giydirdim.

Bu sabah yine heyheyliydi. Süha erken çıkınca, önce ben giyinmeyeyim, sonra da makyaj yapmayayım diye ağladı. Sonra işe gitme, kitap oku diye ağladı.
En sonunda Baby Tv ile sakinleştirip evden çıktığımda saat 09'du :(

Ama, böyle tatlı bir çocuk nasıl nasıl bu kadar çekilmez olabiliyor anlamıyorum.
Ve bu iş çok uzun sürerse, ben bunun altından nasıl kalkarım onu da bilmiyorum...