OĞLUM 6 YAŞINDA

Canımın içi oğlum
Artık 6 yaşını doldurdu ve küçük bir delikanlı oldu...
Bu sene Erol dedesini kaybettik oğlumun
İlk acısını yaşadı maalesef, Allah rahmet eylesin Erol baba, dunya iyisiydi.

Bilenler bilir, sonra kendisi 1.sınıfa başladı
İlk dönemler hem bizi hem kendini çok ama çok zorladı
Biraz da dedesinin hastalığını her ne kadar ona çok hissettirmemeye çalıştıysak bile paratoner gibi duyguları hissettiğinden bundan çok etkilendi.
Alıştı sonrasında okuluna, öğretmenine, hatta okumayı bile söktü artık
Okulda epey vukuat yaşadık, bir ara her gün şikayet alıyorduk, Doruk'u okula bırakırken veya almaya gittiğimde öğretmeniyle gözgöze gelmemeye çalışacak kadar bunaldığım günler de oldu
Ama onlar da geçti gitti neyse ki

Arada kazalar yaşadı şu son bir sene
Alnının ortasına epey bir dikiş atıldı, ama sonra bütün yakışıklıların yüzünde bir yara izi vardır diye avuttuk kendimizi...

Bir kopek bulduk, sahiplendik, Doruk'a en azından arkadas olur diye, gerçi onun da bakımı tahmin edeceğiniz gibi Suha ile bana kaldı...

Öyle böyle büyüdü oğlum. Artık yavaş yavaş sohbet eder hale geldik.
Arada sevgi bocegi moduna giriyor, 12-13 yaş dönemine gelip bizden uzaklaşacağı dönemlerden önce o anların keyfini çıkarmaya çalışıyorum.

Koca sıpa olmasına rağmen hala bir elin parmakları kadar seçtikleri haricinde doğru düzgün yemek yemiyor...

Allahım sen oğluma, sağlıklı güzel bir ömür ver
Bize de onu layıgıyla yetiştirmemiz için akıl, fikir, onu koruyabilmemiz için de güç, kuvvet ve sağlık ver.

Doruk kocaman oldu....
Bu aralar yine sevgi bocegi modunda, bana sarılıyor durup dururken
Sonra keyfi daha da yerine geliyor, sarkılar besteliyor...
Bir bakıyorum istediği olmuyor, hemen dudagı bukup, yalandan aglıyor, hala bebek diyorum
Sonra koca koca laflar ediyor, aaaaa cocuk olmus bu diyorum
Benim oglum yeni egitim sisteminin deneme tahtaları arasında maalesef
Eylul'de 69 aylık oldugundan ilkokul 1'e baslayacak
Kafam cok karısık, ben anaokulu diyorum
Ama gerek gorustugum tum okullar, gerek, kendi yuvasındaki ogretmeni, pedagogu ilkokul 1 diyor
Benim oglum daha anasınıfı dahi gormedi
İlkokul 1'de oyun ağırlıklı bir program uygulanacagını soyluyor butun gorustugumuz okullar...
Neyse en büyük derdimiz bu olsun, başka dert olmasın

Okul dışında herşey yolunda. Şu anda Mef ve Bilfen arasında karar vermeye çalışıyorum
Bilfen'in eğitimi biraz baskıcı diye düşündüğümden biraz daha 2. planda.
Var mı çocukları bu iki okuldan birine giden, yorum yaparsa çok sevinirim.

Bu arada yaz geldi, her ne kadar sıcaklar bassa da, buralarda hayat keyifli
Bütün bahçeler, ağaçlar, çiçekler coştu.
Doruk'la dün iş çıkışı bahçelerden ıhlamur topladık
Her akşam bir keşif olayına giriyoruz :)
Havaların geç kararması en çok biz çalışan annelerin hoşuna gidiyordur eminim

Çocuğum Yemek Yemiyor

Oğlum yemek yemiyor
Yok valla da yemiyor, billa da yemiyor
Ne zamanki ek besinlere geçtik, beni bilen bilir, bundan şikayetçiyim
Bizimki 8 aylıkken emmeyi bıraktı ve o zamandan beri en büyük derdim bu
Oğlum için gitmediğim pedagog, kendim için de gitmediğim psikiyatr kalmadı
En büyük hayalim oturup kendi kendine yiyen bir çocuk
Çok şey mi istiyorum, bana göre değil, ama yemiyor işte.

Son zamanlarda özellikle bu noktaya iyice takıldım
Acaba ben çalışıyorum diye beni cezalandırmaya mı çalışıyor diye düşünüyorum
Yiyorum yani kendi kendimi
Her gün yemek saatlerine büyük bir stresle yaklaşıyorum.
Şubat 15- Mart 15 ısrar etmiyorum, yemezsa tabağı önünden kaldırıyorum hop bunun sonucunda 1 kg kayıp.
Tekrar kendimi yemeye başlıyorum.

Derken geçen hafta karşıma bir kitap çıktı
Daha doğrusu yine nette dolanırken araştırırken bloglardan birinde gördüm
Çocuğum Yemek Yemiyor, Carlos Gonzales

Çocuğu yemeyen her anneye tavsiye ediyorum.
Hatta henüz hamile veya daha sadece anne sütü emme dönemindeki çocukların annelerine bile

Peki, bu kitaptan sonra oğlum yemeye başladı mı?
Hayır henüz değil
Başlayacak mı, inanın onu da bilmiyorum
Ama artık ben her akşam yemeğinden sonra odaya saklanıp ağlamıyorum
Yemek saatleri hem benim için hem Doruk için stres anları değil artık
En azından okuldan geldiği an bakıcımızı arayıp, 'Oku bakayım irtibat defterinde ne yemiş' diye sormuyorum

Okursanız belki sizler için de bu dönem daha az sancılı geçebilir

DORUK 5 YAŞINDA

Doruk 4 Yaşında

Artık oğlum 4 yaşında ...
Her sabah keyifli keyifli okuluna giden kuzu oldu...
Nasıl bu kadar çabuk büyüdü, 4 sene nasıl geçti inanın yakalayamadım
Hep diyorlardı, inanmıyordum
Dünya tatlısı bir şey oldu
Her günkü sohbetler, sürekli boğuşmalar, kakarakikiriler
Tadından yenmez birşey oldu
Bakmaya doyamıyorum artık ona

Canım oğlum, umarım hep böyle huzurlu, mutlu, gülen bir insan olarak devam edersin hayatına
Umarım hastalıklar, kötülükler hiç uğramaz yanına

Beni daha mı çok seviyor ne :P

Suha, isini degistirdiginden beri, sanki Doruk'la aramiz daha mi iyi oldu nedir :)
Eskiden Doruk babasını anne gibi goruyordu, ne de olsa Suha benden sonra evden cikip, benden once eve geliyordu...
Ama bu yeni işe geçtiğinden beri, ben onu bakıcımıza teslim edip alıyorum...
Ve inanılmaz ama Doruk benimle dövüşmüyor eskisi gibi
Benim canımı yakmaya da çalışmıyor
Hatta 'Seni çok seviyorum Lokum oğlum' dediğimde ben de seni '100 hatta 200 hatta 300 seviyorum' diyor :)
Ay nasıl mest oluyorum anlatamam.

Tamam biliyorum babasını daha çok seviyor diye içten içe dert yapmışım, şimdi de gizliden gizliye yuvasını yapıyormusum gibi gorunebilir oradan :)
Ama napayım, beni daha çok sevsin :)